Avatar - Legenda Aanga

Sam
Shinju myślała, że będzie kombinować. Nic bardziej błędnego. Sam, przebywając przez ten krótki czas po "złej stronie mocy", nauczyła się czegoś ważnego.
- Przecież zależy mi po trosze na zysku, a śmierć w morzu zdecydowanie nim nie jest. - powiedziała dziewczyna. Jaki zysk? Zysk miał dopiero objawić się, wtedy kiedy udałoby się jej brutalną perswazją skłonić Shiro do zmiany strony. Osobiście miała go za idiotę i ciemną masę, która dała się oszukać Styxowi.
Cóż... Ale i tak trzeba go ściągnąć na swoją stronę. - pomyślała.

Sam
Usłyszała słowa Shinju, które dziewczyna skierowała do niej.
- Nie rozumiesz, tak? - to brzmiało bardziej jak stwierdzenie faktu niż jako pytanie. - Chciałam tylko ściągnąć Shiro na właściwą stronę. Nic mi do waszej głupiej wojny i oblężenia. - powiedziała Sam. Może i miała za bardzo szalony plan na przekonanie Shinju, że żadna zdrada z jej strony nie nastąpiła.
- Jak chcesz... - powiedziała dziewczyna.

Sam
Westchnęła ciężko. Najwyraźniej poplątała wszystko jeszcze gorzej.
- Nie, nie masz. - powiedziała Sam spokojnym głosem. Nie uważała tej wojny za potrzebną. Żadna walka, żadne przelewanie krwi nie było potrzebne.
- Potrzebuję tylko transportu do Wrzącej Skały... Trzeba tam tylko pozałatwiać parę ważnych spraw. Potem nie będę Ci wchodzić w drogę. - dodała po chwili.

Sam
- Nie będę raczej potrzebować Twojej pomocy... - mruknęła. Wcale nie była jej potrzebna ingerencja Shinju w sprawę.
Niech sobie pływa po morzu, zdziczałe dziecko. - pomyślała. Jedyną osobą, która mogłaby się poczuć oszukana, był Toshiro.
Tymczasem oni wszyscy wymyślą jakieś bzdety... Zresztą... Przyjaciele nigdy nie byli mi potrzebni. - powiedziała do siebie w myślach. Czy na pewno? Sam miała wątpliwości. Cóż, tęskniła nieco za życiem bez ograniczeń i zasad moralnych... Jednak takie szwendanie się z przyjaciółmi też jest dobre.

Mortred

Skinął głową bez słowa. Kiedy już byli przy statku, jak najciszej potrafił wślizgnął się na niego. Nie widział wielu miejsc, gdzie mógł się schować. Beczki, tam, gdzie była Sam, i zaraz obok jakieś skrzynie. Za nimi też się zmieści, toteż tam, cicho, udał się. Musiał siedzieć schylony, bo inaczej by wystawał.

Shinju

Wyszła na pokład. Cumowali pod więzieniem na tyle długo, że jeśli Sam się udało wyciągnąć Mortred'a to spokojnie wrócili na statek. Tyle, że pewnie się gdzieś kryją, jeśli się weźmie pod uwagę to co mówiła wcześniej. W pewnym momencie usłyszała jakiś hałas. Jedna z beczek leżała przewrócona, nieco dalej od reszty. Podeszła do niej i oparła o nią stopę.
- Wiecie, co? Chyba nie ma sensu, żebyście się dalej tutaj chowali...

Sam
- Właśnie... Hej. - powiedziała to niemalże tak samo niepewnie, jak Mortred. Spojrzała przez chwilę na Shinju, po czym utkwiła wzrok w podłodze. Pewnie dziewczyna nie była zbytnio zadowolona faktem ich obecności na statku. Cóż poradzić, musieli jednak to zrobić. Nie mogli dopłynąć do Królestwa Ziemi inaczej niż statkiem. Mogła ich przetransportować wprawdzie do Omashu z użyciem 'skalnej deski', ale groziłoby to śmiercią z wyczerpania. Nadal nie opanowała na tyle swojej umiejętności.
- Muszę coś wyjaśnić, chyba... - dodała po chwili.

Sam
Westchnęła ciężko. Naprawdę nie myślała, że będzie się spowiadać komukolwiek.
- Nie oszukałam ani Ciebie, ani Mortreda. Mój plan od początku polegał na zdradzie Styxa. Wiem, słowa kogoś, kto ma wszystkich gdzieś, nie brzmią wiarygodnie. Jednak to był plan, a nie tchórzostwo. Nie chciałam rozlewu krwi, ta walka z poplecznikiem Styxa mogła się zakończyć śmiercią któregoś z nas. Postanowiłam więc, że oszukam Styxa i Toshiro, jego ucznia... Potem wykorzystałam to, że Styx postrzegał mnie jako swoją uczennicę i zamierzałam to wykorzystać i uwolnić Mortreda... - wyjaśniła Sam. Cóż, powinna sobie pogratulować odwagi. Nie lubiła takich przemówień.