Avatar - Legenda Aanga

No... Ranek już nastał, a ona przez całą noc nie spała. Czuła się jak by była pijana. Znowu była rozpalona, tym razem jednak o wiele bardziej niż w nocy czy też wieczorem.
-To ja będę musiała już iść- pożegnała się i odeszła od nich daleko. Znalazła się obok drzewa, sama jak palec i prawdopodobnie była możliwość, że nikt jej nie widział. Nagle zza drzewa wyszedł jakiś mężczyzna. Podobny do jej ojca.
To pewnie gorączka. Muszę się przespać, to przejdzie. - pomyślała. Niestety mężczyzna nie był omamem.
-Z kim Ty się włóczysz? - spytał wyraźnie rozjuszony. Nie był w najlepszym humorze, to było pewne. Sam spojrzała na niego tępym wzrokiem.
-Nie twoja sprawa- warknęła, patrząc się na niego mniej otępiałym, a bardziej zdenerwowanym wzrokiem. Nie potraktowała go zbyt miło. Ale w sumie co się dziwić- nienawidziła swojego ojca. Ostatnie co pamiętała, to ból w skroni. Ojciec złapał ją w porę, zanim zetknęła się z ziemią. Wziął na ręce i zaczął iść.

Wakai

Chłopak położył się na łapie swojego bizona i zasnął, mimo tego, że nie chciało mu się bardzo spać. Gdy nastał ranek i słońce zaczęło przebijać się przez liście, a promienie słońca padały na zamknięte oczy Wakai'a, chłopak obudził się. Ziewnął i przeciągnął się, wyciągając ręce do góry. Przetarł nimi oczy. Momo również się obudził i polizał chłopaka po poliku.
- Dobry. - Odpowiedział dziewczynie i wstał z łapy Appy, biorąc lemura ze sobą. Położył go na ziemi.
Rozejrzał się po okolicy.

Styx wiedział że pojawiając się tak blisko miasta może spodziewać się jakiś przykrych niespodzianek. Idąc powoli zobaczył jakąś ogromną postać był to bizon Awatara jednak Styx początkowo myślał że trafił na Aanga jednak po chwili przypomniał sobie że Aang gdzieś się zaszył i bardzo dobrze. Styx zatrzymał się kawałek od obozowiska jednak na tyle blisko aby nieznajomi go zobaczyli. Ciekawiła go ich reakcja jeśli są tu od niedawna to nie wiedzą kim jest szkoda by było zaczynać znajomość od skręcenia komuś karku no, ale w tym fachu wszystko jest możliwe. Teraz pozostaje tylko czekać na ich reakcje i być dobrej myśli.

- Witaj.- Odpowiedział już po powitaniu można było zobaczyć że nieznajomy to nazbyt ufna osoba można to jakoś wykorzystać pytanie tylko jak. Póki co trzeba zdobyć więcej informacji. W tym celu Styx podszedł  bliżej nieznajomych zatrzymując się w odległości ok 2 me od reszty.
- Jesteście tu od niedawna prawda? Bo nigdy nie widziałem was w tych okolicach.- Spytał udając ciekawość trzeba przyznać oryginalność aż kuje w oczy. Opanowanie i staranne dobieranie słów to podstawa sukcesu.

Wakai

Chłopak mało przejmował się tym, że jest łatwowierny. Wzruszył ramionami, patrząc na Admez.
- Ja dopiero od paru dni... Może tygodni przesiaduje w Królestwie Ziemi. - Uśmiechnął się, patrząc na przybysza.
Gdy dziewczyna zapytała, kim jest, chłopak obrócił głowę w jej stronę. Taka informacja również by mu się przydała. Popatrzył przez ramię, na bizona, który się obudził.

Wakai

- Ta, jest podejrzliwa... Cóż poradzić. - Wzruszył ramionami, przymykając na chwilę oczy. Wziął lemura na ręce i głaskał go lewą ręką, od łba po ogon. 
- Ja do miasta się nie wybieram, bo nie mam takiej potrzeby, jak na razie. - Odparł, patrząc w niebo. Pomoc... Pomagać lubił. Może nadarzy się taka okazja, żeby się odwdzięczył.
- No jasne, pomogę! - Uśmiechnął się, ukazując swoje białe zęby. - To o co chodzi? - Zapytał po chwili.

- Dajesz się nazbyt wykorzystywać - zwróciła chłopakowi uwagę. Przeczesała włosy, palcami.
- W sumie co mnie to obchodzi - prychnęła. - Prowadź sobie organizację charytatywną - rzekła ironicznie. Odruchowo jej ręka sięgnęła po sztylet przypięty pasem do spodni. W ostatniej chwili wycofała rękę i ponownie przeczesała włosy, palcami.

- Zależy mi na odpowiedzi od tego zależy czy jest sens prowadzić dalej interesy w mieście. Co do kupca znajdziesz go na głównym rynku handluje biżuterią zapłacę okrągłą sumkę za szybkie dostarczenie wiadomości i odpowiedzi. Zależy mi na czasie.- Powiedział zastanawiając czy chłopak nie skapnie się że chodzi tu o coś więcej niż interesy może perspektywa nagrody zapewni sprawie właściwy obrót.
- Będę tu czekał na twój powrót tylko błagam pośpiesz się nie mam ochoty na spotkanie ze strażą.- Powiedział stwarzając pozory bezbronnego kupca za jakiego się podaje.