Avatar - Legenda Aanga

Wakai

Wszyscy chcą się go pozbyć... No trudno.
- Nie chce zapłaty... - Mruknął pod nosem, patrząc na woreczek. Schował go zaraz. Cóż, podarunku oddawać nie wolno.
Uśmiechnął się, patrząc na towarzyszy.
- To miłej drogi życzę, jeśli idziesz. - Powiedział i podniósł prawą rękę, na wysokość swojej głowy. Spuścił ją zaraz.

- Powinieneś był wziąć te pieniądze... - westchnęła ciężko.
- Aaa... zresztą nieważne - machnęła lekceważąco ręką. Uśmiechnęła się machinalnie. Spojrzała ponownie na oddalającego się przybysza i starała się wywnioskować co teraz zamierza. Było to jednak bezskuteczne.
- Nie będę tęsknić - mruknęła pod nosem.
- Co sądzicie o tym kolesiu - spytała cicho.

Ostatnio edytowany przez Ibuki (2010-09-08 19:37:31)

- Może i tak, może i nie. - odpowiedział.
Zamyślił się chwilę, podrapał się po brodzie.
- To co robimy? - zapytał się.
- Jakie macie plany? - dodał.
Zastanawiał się co ma dalej począć. W końcu nie miał pomysłu jak się dorobić. A kieszenie były puste.

- Ja chętnie się przelecę. W końcu jeszcze nie miałem okazji polatać na prawdziwym bizonie. - powiedział.
W sumie to nigdy nie latał. Nie wiedział jak to jest. Ale mimo wszystko bardzo chciał spróbować.
Wziął swój worek (tak na wszelki wypadek) oraz bukłak z wodą i wgramolił się na Appę.
Rozgościł się w siodle i spojrzał na Admez.
- Lecisz z nami? - zagadał.

Wakai

- Nie mam pomysłu. Chodzi tutaj głównie o Appę. Muszę dbać, by był zadowolony - odwrócił się do nich i uśmiechnął, ukazując swoje białe zęby - Bo jeśli nie będzie, to nie będzie chciał mnie wozić. - Powiedział i odwrócił głowę.
Złapał za liny, przywiązane do rogów bizona.
- No to ruszamy. - Poruszył nimi lekko. Bizon uderzył o ziemie ogonem i wzniósł się w powietrze.
Puścił liny, a te upadły na jego zgięte nogi. Podparł się rękami z tyłu.
Gdy byli już nad drzewami, bizon zaryczał, a chłopak wstał.
Przeszedł z jego łba, na siodło. Usiadł w nim, również po turecku.
- Jak się leci? - Położył prawą rękę na siodło, a lewą położył na kolanie.

- No, no jest lepiej niż myślałem. - powiedział.
- Było to jedno z lepszych przeżyć w jego życiu. Oczywiście nie licząc podwodnych wędrówek. No i oczywiście biegów po morzu.
Nagle wpadła mu do głowy chęć większych doznań.
Wstał, aby bardziej poczuć wiatr. Wtedy też Appa skręcił i... wypadł.

Kiedy już wylądowali na Appie, powiedział do Wakai'a:
- Dzięki. - po chwili dodał - To było niesamowite... Ja chcę jeszcze raz. - Zaśmiał się. Faktycznie, lot szybowy lub jak w tym wypadku bardziej nurkowy (i to bez spadochronu) to niesamowite przeżycie. - Musimy to kiedyś powtórzyć. - dodał.

Wakai

Uśmiechnął się.
- To tylko zabawa. - Odparł. Popatrzył na kij.
- Następnym razem, użyj tego. - Otworzył latawiec. - Naprawdę łatwo tym sterować. - Dodał i zaśmiał się.
Latawiec zamknął się. Chłopak położył go i usiadł.