Avatar - Legenda Aanga

*Świetnie wszystko zgodnie z planem. Chłopak odwali całą robotę a ja będę mógł między czasie pomyśleć co zrobię jak zdobędę miasto.* Pomyślał uśmiechając się sam do siebie zapominając że nie został sam. Jednak dziewczyna mogła tylko podejrzewać że jego zamiary nie są do końca szczere. No ale cóż  los jak na razie mu sprzyjał pozostało tylko czekać aż chłopak wróci.

- Wreszcie się obudziłeś - Admez spojrzała na niego znacząco. Następnie zwróciła wzrok na przybysza. Nie podobało jej się jego spojrzenie. Przypominało jej coś. Tylko nie wiedziała co.
- Właśnie. Też się o to pytałam - odrzekła chłodno.

- Udany? - zdziwił się. - A co w nim takiego wyjątkowego? Dopiero się zaczął. - powiedział. Zastanawiał się co Styx może mieć na myśli.
- Gdzie wcięło Wakaia? - zapytał się Admez.
Czuł, że jest głodny, ale miał już dość tych ryb. Pomyślał, że jak tylko dostanie odpowiedź to pójdzie do lasu i zapoluje na jakieś zwierzę.

- yhy - rzekł ponuro. - W końcu te pomaganie ludziom wpędzi go w kłopoty. Ale to nie moja sprawa. - ostatnie zdanie rzekł dosyć cicho, tak że ledwo było słychać.
- Ja zaraz wracam. - Wziął bukłak z wodą i poszedł do lasu.
Błąkał się i błąkał. Po x minutach znalazł jakiegoś zwierza. Nie wiedział co to jest, nie wiedział nawet czy ta potencjalna ofiara nie jest trująca.
Ale burczenie w brzuchu skłoniło go do zaryzykowania. Zwierze poddało się bez walki. Zarzucił zwłoki na plecy i przytargał do obozu.
- Hej! Patrzcie co mam. - krzyknął z oddali. Kiedy już podszedł bliżej dodał - Admez, możesz rozpalić ogień? Chyba trzeba by upiec to coś.

Ostatnio edytowany przez Karpio (2010-09-05 18:17:31)

Patrzył jak dziewczyna rozpalała ognisko.
Na jej pytanie odpowiedział - Nie mam pojęcia. Mam tylko nadzieję, że nie jest trujący i w miarę zjadliwy.
Podziabał zwierza przy użyciu magii i rzucił na ogień.
- Ciekawe ile będzie się piec. - dodał.

Wakai

Chłopak zrobił, to co miał zrobić. Poczekał jeszcze na list. Usiadł na ławce i czekał. Gdy handlarz dał mu list. Wakai uśmiechnął się i podziękował.
Wstał i schował odpowiedź. Pokręcił lotnią, która się otworzyła. Wzbił się w powietrze.
Skierował się ku Laogai.
Gdy był już na miejscu, przed lasem, wylądował.
Wylądował nie daleko obozowiska, więc tam też się udał. Gdy już dotarł, wyciągnął list. Wręczył go Styxowi.
Przypadkowo odczytał jego imię, które widniało na kopercie.
- Proszę. - Powiedział z uśmiechem.
Wskoczył na bizona, na jego siodło. Położył tam lotnie i zeskoczył.
- Co robiliście przez ten czas? Gdy mnie nie było? - Zapytał. Uśmiechnął się, ukazując swoje białe zęby.
Zmierzył wszystkich wzrokiem.

- Do widzenia - rzekła przeciągle Admez. Pomachała na pożegnanie. Uśmiechnęła się sztucznie i przeczesała włosy palcami. Nie była osobą nazbyt towarzyską. Trójka to już tłum, a co dopiero czwórka.